คอร์ดเพลง อย่างน้อยก็เคยได้ชื่อว่าคนรักกัน
ห่างไกลยังเฝ้ารอ ใกล้กันฉันก็หวั่นไหว
เป็นเพลงที่ขยี้ความรู้สึกคนเหงาให้แตกออกเป็นเสี่ยงๆ ในวันที่รู้สึกพ่ายแพ้ไร้หนทางที่สุด เราเคยเปิดเพลงนี้แล้วร้องไห้จนตัวโยน มันเป็นเมโลดี้ที่เหงาและเคว้งคว้างกลางอวกาศที่สุด ให้ความรู้สึกปวดร้าว ค่อยๆ หลุดลอยไร้แรงโน้มถ่วง จากที่ใจเคยรู้สึกพองโตกลับกลายเป็นค่อยๆ หดลีบลงสุดๆ ตามเส้นอารมณ์ของเสียงเพลง
เรื่องนี้เล่าถึง แอลลี่ (ราเชล แม็คอดัมส์)และ โนอา (ไรอัน กอสลิ่ง) หญิงชายซึ่งมาจากต่างชนชั้นกันได้ตกหลุมรักซึ่งกันและกันอย่างลึกซึ้งแต่แล้วด้วยเหตุการณ์โรคระบาดเฉียบพลัน ระหว่างช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ทำให้ทั้งสองต้องแยกจากกันไปโดยปริยาย แต่ความทรงจำระหว่างทั้งสองคนก็ยังคอยตามหลอกหลอนพวกเขา
ภายในมหาวิทยาลัยรามคำแหง ชายหนุ่มเริ่มมีเพื่อนเยอะขึ้น จึงได้ทำกิจกรรมร่วมกลุ่มหลักของนักกิจกรรมรามคำแหง ก่อนโยงไปทำกิจกรรมกับ สหพันธ์นิสิตนักศึกษาแห่งประเทศไทย (สนนท.) ที่ช่วงเวลานั้นมีศรายุทธ ใจหลัก เป็นเลขาธิการ ธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ เป็นรองเลขาธิการ ตอนนั้นนิสิต นักศึกษา เคลื่อนไหวหลากประเด็นปัญหาชาวบ้าน ไม่ว่าจะเป็นเขื่อนปากมูล โรงโม่หิน และปัญหาอำนาจล้นมือของรัฐบาลทักษิณ ชินวัตร
Your browser isn’t supported anymore. เพลง ฝันอันห่างไกล เมโลดี้ไทย Update it to obtain the best YouTube knowledge and our latest characteristics. Find out more
เมื่อใจมีความรักจะไม่เกรงกลัวสิ่งใด
การรับข่าวดี: ล่ามในฝันแนะนำว่าการเห็นขบวนแห่ศพในความฝันนั้นเชื่อมโยงกับการรับข่าวดี ข่าวนี้มักเกี่ยวข้องกับแหล่งข่าวที่อยู่ห่างไกล บ่งชี้ว่าเหตุการณ์บังเอิญจะมาจากสถานที่ห่างไกล การตีความนี้ส่งเสริมให้บุคคลยังคงเปิดรับโอกาสที่ไม่คาดคิดและการพัฒนาเชิงบวกที่อาจเกิดขึ้น แม้จะมาจากไตรมาสที่ไม่คาดคิดก็ตาม
ชีวิตเมื่อทำได้ตามความฝัน วันนั้นฉันคงได้กลับ เอาฝันนั้นไปฝาก
คิดถึงแต่เธอนั้น เฝ้าแต่นับให้ถึงวันที่เรานั้นได้พบกัน
ทุกสิ่งนั้นที่ได้เจอ คือความสุขฉัน ที่เฝ้ารอ
ซีรีส์เกาหลีโรแมนติกพากย์ไทย ฟินจิกหมอน ฮาน้ำตาเล็ด!
ส่วนที่เหลือ เป็นเพลงเนื้อหาต่างจากบทเพลงท้องตลาดทั่วไป มีตัวละครที่ดูตกสมัยอย่างชาวไร่ชาวนา คนสลัม หลายครั้งมาย้อนดูผลงาน เขาตกใจกับตัวเองว่า “เพลงนี้เราแต่งหรอวะ!
เราชอบที่เพลงนี้หยิบเอามุมความคิดถึงมาเล่าผ่านอาหารได้อย่างลงตัว เป็นเรื่องปากท้อง เรื่องการกินอยู่และวิถีชีวิตที่ห่างไกลจากรสชาติที่คุ้นเคย เมืองที่บีบให้เราใช้ชีวิตเร็วๆ กินอาหารอุ่นเร็วๆ รีบๆ จากร้านสะดวกซื้อ มันเทียบไม่ได้เลยกับรสมือแม่ที่ค่อยๆ ปรุงอย่างตั้งใจ